Het duurde en het duurde in de doehetzelf winkel. Ik stond op het punt te gaan shoppen bij de buren (daar zit de concurrent), tot de verfmevrouw eraan kwam gehaast. Mijn dochter had mijn ongedurigheid opgemerkt en vroeg verwijtend aan haar: 'waar bleef je nou?'. Ik mompelde iets verontschuldigends, maar gelukkig leek ze niet beledigd en legde geduldig uit hoe het zat. Het zoontje hield Toef stevig vast. Terwijl ze het kleurnummer invoerde en met potten verf heen en weer begon te sjouwen, raakten ze met z'n drieen gezellig aan de praat over het logeren en dat de ene ziek was geworden, over de knuffels en hun namen, over het herrieding (verfschudder) en toen was de verf klaar en konden we afrekenen. En zo stonden we drie kwartier (het duurde wel) met 2 potten erg groene verf weer buiten.
De muur in de huiskamer ziet er namelijk niet meer uit en dan kun je gaan wachten tot je gaat verhuizen, maar dat kan ook nog wel heeel lang duren. En om nu al die tijd naar die ellendige muur te blijven kijken.... dus dan maar een hotseflots verfactie. Wellicht was wit of creme verkooptechnisch wat handiger geweest, maar knalgroen, zeg nou zelf, ik kan de lente nu al ruiken! (en dan zit het nog geeneens op de muur)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten